Ik weet niet of de dokter hier mee vereerd zou zijn; maar de afstandstroken, gemaakt van de dozen van onze geliefde dokter hebben hun sporen in de opbouw van de Lokaalspoor-6-baan verdiend. Men mag gerust stellen dat de dokter met zijn uitgebalanceerd voedsel een medailleverdient. Dat daarnaast dit uitgekiende voedsel ook nog in prima karton verpakt zit, siert de dokter nog meer. Het karton is op vele manieren kunstig te her gebruiken. Lokaalspoor 6 heeft daar op bescheiden manier van mogen profiteren.
Maar nu zullen de stroken van de dozen van de dokter hun plaats moeten delen met de verstelbare parallelrails mallen van het Turkse Proses. De combi van stroken van de dokter en de Proses parallelrails mallen werkt prima
Op de foto zo'n bruikbaar Proses wondertje van eenvoud. Omdat ik niet kon wachten met het schrijven van dit blog, heb ik de foto's gemaakt met mijn telefoon. Dat verklaart de kwaliteit van de foto's; al werd deze nog het meest beïnvloed door het feit dat ik niet zo'n vaste hand heb.
Ook voor parallel bochten zijn de Proses heel goed te gebruiken. Een set bevat twee stuks en is bij Conrad te verkrijgen.
5 opmerkingen:
Ik vreesde even dat je zou gaan vertellen dat je de smaakvolle producten van de goede dokter voortaan in de schappen van de buurtsuper zou laten liggen, maar gelukkig zie je een soort van gecombineerde functie, waarbij, naar ik aanneem, voortdurend het kwalitatief nauwelijks te evenaren karton van de verpallingen van de dokter benodigd zijn. Waarbij de vulling van die dozen uiteraard op gepaste wijze als maaltijd dient, weggooien hiervan is immers ook weer zo onnodig verkwistend.
Hoewel ik de door jou gebruikte Turkse afstandshulpapparaten niet gebruiken kan, zie ik wel een belangrijke functie voor de dozen van de dokter. Ik kan daar op dit moment echter nog niks over zeggen. Wel zullen we, om het gevaar van bederf tot een minimum te reduceren, de inhoud maar met enige haast opeten! Hachelijk?
@Frank,
Inderdaad is de inhoud van de dozen van de dokter een medicijn tegen het hongergevoel. En gelukkig is dit medicijn, om de hoek, bij de buurtsuper te verkrijgen. Want, stel je voor, dat je er voor naar de apotheek zou moeten en de dozen alleen op recept te krijgen zouden zijn. Dat zou toch het faillissement van ons huidige zorgstelsel betekenen. De kosten zouden de pan uitreiken. Grote wachtrijen bij huisartsposten, overspannen assistenten...
Maar dat mooie geraffineerde karton van de dozen van de dokter; je zou er bijna de tanden inzetten. Subliem om er afstandstroken van te snijden. De Turkse afstand hulpen maken het geheel alleen maar af. En ja, de inhoud van de dozen is vergankelijk. Moet met gepaste haast worden genuttigd, tot versterking van de inwendige mens. Maar belangrijker nog; probeer er van te genieten en bewaar de dozen voor zo'n ultieme modelspoorervaring. Ik heb gesproken, aldus.
Het is gewoon proza Ad, als je het in boekvorm uit zou geven maken de gevestigde auteurs van literair verantwoorde werkjes geen kans meer. Misschien moet je dan wel verpalling in mijn reactie wijzigen in verpakking, om het de beginnende lezer niet te moeilijk te maken. Maar verder is het briljant! De producten van de goede dokter uit laten geven door de plaatselijke apotheek is inderdaad een schrikbeeld, vooral nu bijvoorbeeld onze plaatselijke apotheek grossiert in klachten en toch wel als meest klantonvriendelijke organisatie bekend staat, waar parkeerwachters en tandarts ernstig bij verbleken...
Hachelijk!
@Frank, dan moet het toch wel erg gesteld zijn met deze apotheker. Het doet me denken aan de drogist uit een v/d klassiekers van de Nederlandse jeugdliteratuur: Pietje Bel. Misschien kun hem een recept uit de collectie van de dokter aanbevelen. Zelf denk ik dan aan de pizza met de stukjes ananas. Niet mijn voorkeurs recept; maar doet wel lekker zonnig aan. Helpt vast tegen de verzuring en met de doos kan hij/zij daarna lekker crea gaan knutselen. Misschien moet ie modelspoortje nemen. Kan ie meebloggen.
"Treinen spotten op een station vind ik een hachelijke zaak. De mensen kijken je meewarig aan; zo van: 'die spoort niet'. En dat wordt dan meestal onderstreept door de familie met een houding van: inderdaad; maar verder doet ie niemand kwaad. Het is voor ons alleen wat genant. Maar ach hij is gelukkig in zijn eigenlijk wereldje."
Ik ga dus meestal alleen spotten, kan ik ongegeneerd op het station heen en weer lopen, wachten tot er weer iets aan komt rijden of juist vertrekt. Wat mensen er van vinden kan me eigenlijk niet veel schelen, volgens mij doe ik er verder niemand kwaad mee.
Maar hachelijk is het wel!
Een reactie posten