Baan in uitvoering 012

Onder de treintafel een blik op de k(r)ampeerinventaris. Dit is een heuglijk moment; de railbedding van niveau 0 en een aanzet voor niveau is klaar. De rails ligt nog wel los. Alles past en dat valt mee. Het is de investering van een ontwerpprogramma waard geweest.

Het laatste deel dat ik nog moest 'bebedden', was het driesporig schaduwstation. Het schaduwstation ligt aan de voorzijde. Ik hoop het daardoor eenvoudig bereikbaar te houden bij storingen en ontsporingen.
Het schaduwstation doet meteen dienst als een soort keerlus. Treinen die door het schaduwstaion rijden komen in tegenstelde richting weer bovengronds.

De volgende stap bestaat uit bekabeling, regelen/ testen van de stroomtoevoer en de beveiliging van niveau 0. Dat zal nog een behoorlijk pittige klus worden. Pas daarna wil ik verder gaan met de bouw van niveau 1. Binnenkort hoop ik dus weer eens echt digitaal te kunnen rijden. Een grootdeel van mijn spoorweg materieel heeft nog niet veel (k)m's gemaakt.

Lokaalspoor 6 wenst iedereen...

Treinen in de sneeuw

Een paar winterse foto's, gemaakt langs de spoorlijn Den Haag - Utrecht, ter hoogte van Zevenhuizen (ZH)

Een gegeven paard..., of maandagmorgen-wagon?

Als lid van de Märklin Insiderclub heb ik de jaarwagon 2010 'ALAK' bij de dealer opgehaald. Bij het openmaken van het doosje bleek de wagon niet compleet te zijn. Wielen en koppelingen ontbreken. Gaat Märklin nu uit bezuiniging nu 'casco leveren', of is het gewoon het foutje in de productie? Kan iedereen een keer gebeuren. Dus gewoon contact opnemen met de dealer en/of Märklin. Heb ik overigens gedaan. Nu maar afwachten of het in orde komt. En..., 'een gegeven paard' mag je per slot van rekening niet in de bek kijken, toch?


Een spelletje: zoek de twee verschillen!

Een keurige e-mail uit Duitsland. Inderdaad de wagon hoorde zo niet afgeleverd te worden. Bij uw Märklin-dealer kunt u de wagonomruilen voor een deugdelijk exemplaar.

Eigenlijk vond ik het best jammer om mijn incomplete exemplaar te moeten omruilen voor een deugdelijk exemplaar. Er zat toch een verhaal aan vast... en dat gaf ik nu uit handen. Aan de andere kant, een wagon zonder wielen en koppelingen, dat 'spoort' toch niet! Ach misschien beleef ik gewoon te weinig, dat hier zo'n verhaal van maak. Eigenlijk is dit artikel een stuk muggenzifterij!

De plaatselijk dealer dacht er anders over. Dit kon geen toeval zijn. Koppelingen worden aangezet door een medewerker, de wielen weer door een ander. Als laatste de kwaliteitscontrole. De motivatie van sommige Märklinmedewerkers zou ver te zoeken zijn. Ik weet het niet. Geruchten kan ik niet zo veel mee. Ik hoop dat alles weer 'op de rails komt'.

Best een leuk wagonnetje toch?

Baan in uitvoering 011

De railbouw ploeg komt er aan! Momenteel wordt er gewerkt aan het aanbrengen van een kurkbedding onder de Märklin k-rails. In eerste instantie was ik begonnen met de kurkbedding van Heki. Deze had ik al zeer lange tijd geleden voor dit doel aangeschaft.

De Heki-kurkbedding is prima te verwerken, maar wel vrij kostbaar. Op dit moment is het vrij lastig te verkrijgen. Daarom heb ik een rol kurk van 8m lengte aangeschaft. De kurk heeft dezelfde dikte als de Heki-kurkbedding. De middellijn van de rails staat met potlood op het plaatmateriaal getekend. De kurk wordt in stroken van 2,2cm breed en 50cm lengte gesneden. Daarna wordt de kurk in twee stroken tegen de middellijn met waterresistente houtlijm geplakt. Na het lijmen klop ik de stroken met een hamer. Als laatste zet ik de stroken met punaises vast. Als droogtijd houd ik ongeveer een dag aan.

Ook het leggen van kurk in de bochten gaat prima, mits je maar een hartlijn (middellijn) met potlood op het plaat materiaal hebt getekend.

De kurkrol is 8m lang en 50cm breed. Het is wel veel grover van struktuur als de kant- en klare Heki-kurkbedding. De zijkanten lopen niet schuin af; maar zeker voor de niet zichtbare delen is het een voordelig alternatief.


En zo vordert de baanploeg weer een stukje...

Istanbul Gar

De herfstvakantie is gebruikt om een bezoek van vier dagen aan Istanbul te brengen. Wat een immense stad: twaalf tot zestien miljoen inwoners! Je verwacht dan ook een een station met dezelfde grandeur als de monumenten die de stad biedt. Het wegverkeer blijft je verbazen ( misschien is beangstigen een beter woord) Vervoer per taxi is een bijna bloedstollende belevenis. Taxichauffeurs zijn daar waarlijk ridders van de weg (al gedragen zij zich niet altijd even ridderlijk op de weg; maar dat doet niemand daar). Het kopstation stelt echter teleur. Als niets vermoedend toerist liep ik er bijna aan voorbij, denkend dat het een garage was. Pas bij aankomst aan de zijkant ontdekte ik het profiel van wat je enigzins een stationsgebouw kan noemen.

En ook hier mag de afbeelding van de vader aller turken; Kemal Atatürk niet ontbreken.

Natuurlijk leeft er onder het Turkse volk historisch besef en daarom stond bij het station ook nog een stoomlocje als herinnering aan het prille begin van de Turkse spoorwegen opgesteld.

Het stationsrestaurant was vroeger de wachtkamer voor de Oriënt Express. Dit station was dus het eindpunt van de trein uit London!

In de loop van de morgen verzamelden zich een aantal mannen voor het stationsrestaurant. Een deel van hen droeg een boordje met Turkse plaatsnamen op de schouder. Uit navraag blijkt dat dit de vervoersbeurs van Istanbul is. Turkse expediteurs bieden hier hun diensten aan klanten die iets te vervoeren hebben.

Station was niet erg indrukweekend. Op het moment was er alleen een rangeerlocomotief aanwezig. En stond er langs een ander perron een treinstel voor regionaal vervoer klaar voor vertrek.



Op een van de opstelsporen stond ook nog een locomotief, van vermoedelijk Japanse oorsprong, opgesteld.



Een wasstraat om het materieel schoon te maken bestaat daar nog niet; wagons worden met de hand schoongemaakt. Waarschijnlijk omdat er aan goedkope ongeschoolde werkkrachten geen gebrek is.



Grafitti is in Istanbul geen onkend verschijnsel.

Baan in uitvoering 010

kurkbedding gelegd voor bocht met rails nr. 2231. Als je een correcte middenlijn met potlood weet te tekenen, is de rest niet moeilijk meer. Eerst lijm ik de buitenste strook en zet deze vast met prikbordpunaises. Daarna de binnenstrook. Controleren of de twee helften strak tegenelkaar liggen. Met een 100 grams hamertje de zaak nog wat vast kloppen.

Een wisselstraat 'bekurken' is wat lastiger. Dat heb ik in etappes gedaan. Steeds een stukje pas snijden, lijmen en met punaises vastzetten.

Dan ligt het eerstuk railbedding er. Dan wil je natuurlijk zien of het ook allemaal klopt.

Even de Intellibox met trafo snel aansluiten en rijden met de geit!

Baan in uitvoering 009

Het is zo ver! Het aanbrengen van de railbedding gaat beginnen. De middenlijn waarlangs de twee helften geplakt gaat worden, is aangebracht.

Vooral bij wisselstraten moet er nauwkeurig getekend worden. Omdat ik de wisselaandrijvingen 'bovengronds' houd, moeten deze ook afgetekend gaan worden

Het eerste baanstuk,voorzien van railbedding, wordt een recht stuk dichtbij de eerste wisselstraat.

Dan toch maar beginnen aan een wissel. Zelf vind ik het handig om het railbed eerst met punaises langs de kromme middenlijn van de wissel vast te zetten. Het rechte, doorgaande gedeelte, ligt wel al vast. Op die manier kun je het afbuigende spoor goed langs de midden lijn buigen en op de juiste manier bijsnijden.

Tot nu toe ben ik tevreden over het resultaat.

Het werken met dit soort punaise bevalt goed. Ze laten geen beschadigingen achter bij het eruit trekken

Bij het vastlijmen houden de punaises de bedding goed op zijn plaats zorgen voor een goede hechting..., tenminste dat zijn mijn eerste ervaringen op dit gebied van modelspoor.

Tibet Railway (1)

Treinen in- en naar Luxemburg(stad)

Naar Luxemburg met de CFL

Vakantie in Luxemburg. Dus ook een bezoek aan de hoofdstad staat op het programma. De laatste jaren maken we dan vaak gebruik van het openbaar vervoer. Voordeel; je hebt geen parkeerproblemen en het station staat meestal in hetcentrum van de stad. Kortom een relaxte manier van reizen. Bijkomend voordeel, het openbaarbaar vervoer in Luxemburg is erg goedkoop. Heb je een Luxemburgcard dan is het tot drie dagen zelfs gratis!

Opstapplaats, in ons geval, Diekirch. Het is een klein eindstation. DE IR-treinen vertrekken van daaruit naar Lyxemburg-stad. Er wordt onderweg alleen gestopt in Ettelbrück en Mersch. Na ruim een half uur stopt de trein op station Luxemburg-Centraal en sta je midden in de stad.

Het materieel dat op deze lijn rijdt is divers.

De wat oudere treinstellen van de serie 2000.

Maar ook moderne dubbeldeks treinstellen.

Bombardier locomotieven (serie 4000), uit de Traxx-familie, trekken/duwen ander dubbeldeks materieel

Stuurstandrijtuig van een dubbeldekkertreinstel; loc van de serie 4000 verzorgt de tractie.

Op het station van Luxemburg-stad zie je ook treinen uit de buurlanden België, Frankrijk en Duitsland.





Bombardier-naamschild van Traxx locomotief serie 4000.
.
Weer terug in Diekirch.